SpinPLACE – regionalne międzyuczelniane centrum kreatywności i coworkingu, mieści się
w reprezentacyjnym budynku dawnego Banku Rzeszy wzniesionym w latach 1910–1911. Nowo wytyczona ulica, przy której stanął, została nazwana na jego cześć – początkowo była to Reichstrasse, a w okresie międzywojennym i po II wojnie światowej przemianowano ją na Bankową. Autorem projektu był znany berliński architekt Julius Habicht (1874–1912), projektant wielu siedzib Banku na terenie ówczesnych Niemiec, m. in. w Toruniu, Berlinie, Mannheim, Essen i Schwäbisch Gmünd. Dla katowickiej realizacji wybrał tzw. styl około 1800 – bardzo modny na początku XX wieku w Niemczech, a nawiązujący do zmodernizowanej, klasycyzująco-barokizującej architektury przełomu XVIII i XIX stulecia.
Pierwotnie budynek miał rzut prostokąta. Na parterze mieściła się reprezentacyjna sala operacji bankowych, a na wyższych kondygnacjach duże mieszkanie służbowe dyrektora
i mniejsze urzędników. Z tyłu znajdował się okazały ogród.
Wygląd budynku wskazuje na jego funkcję: duże okna parteru sygnalizują salę operacyjną, mniejsze na wyższych kondygnacjach – mieszkania. Fasadę ozdobiono oszczędnie, lecz elegancko: parter parami jońskich pilastrów, wyższe piętra – pasem z motywem roślinnym,
a boczną elewację – płaskorzeźbą z rogiem obfitości symbolizującym bogactwo. Bryłę nakryto kopertowym, wysokim dachem, pokrytym miedzianą blachą. W okresie międzywojennym, gdy Katowice stały się stolicą autonomicznego województwa śląskiego, budynek zachował pierwotną funkcję – umieszczono w nim oddział Narodowego Banku Polskiego (NBP). Wówczas zabudowano podwórze i ogród dodając dwa prostopadłe skrzydła zaprojektowane przez Henryka Gambca.
Obecna Cafe Operacyjna znajduje się w dobudowanym skrzydle sali operacyjnej NBP, w której obsługiwano klientów banku i przeprowadzano różnego rodzaju operacje finansowe, między innymi wpłaty i wypłaty. Było to najbardziej okazałe pomieszczenie banku – miało ponad
6 metrów wysokości, duże okna i bogato dekorowane ściany. Pierwotnie salę podzielono w osi podłużnej na dwie części – większą ze stanowiskami urzędniczymi oraz mniejszą dostępną dla klientów. Sala miała charakter reprezentacyjny dzięki pilastrowym podziałom ścian
i eleganckiej drewnianej boazerii, do czego nawiązuje obecna aranżacja wnętrza.
Opracowała: dr Aneta Borowik, prof. UŚ; Wydział Humanistyczny